Monday 26 November 2012

Aku dan Sepasang Kaki




Aku tak kenal pasang kaki itu..
tak kenal langsung
pasang kaki itu punyai senyuman
hari hari dilemparkan ..

Aku respon dengan lebaran senyuman
risau di kata aku budak sombong!
pasang kaki itu senyum lagi
Aku respon lagi dan lagi..
setiap hari..

dan tak lama..
kami saling mengenal
bertukar digit telefon tangan

juga tak lama
kiriman sms diterima dari dia
pemilik sepasang kaki itu
mengajak aku bersama
taaruf
bersama sahabat lain katanya

kini aku tahu niat senyuman itu
sebab dia adalah sepasang kaki
kaki yg kerap menjengah-melangkah-bersimpuh
di beranda PI
dan aku pasti pasang kaki itu punya niat
mengajak pasang kaki aku JUGA ke sana!

[aku tolak-dalih ajakan pasang kaki itu]
sibukkan otak dengan alasan

Arghhh..
Aku pohon
Jangan Undang aku
aku belum kenal siapa aku
Tapi aku tahu-kenal usrah

baru kenal-tahu-usha "USRAH"

setiap kali lalu aku jenguk
pandang-tenung pusat islam..
lama...
lihat seisi ruangan
tenung juga mereka..
ada kelibat bayang
berpasang-pasang kaki..dan itu mereka.
kumpul-syura usrah bersama
seolah ada sinar..
semangat kutip ilmu..

dan aku lihat pasang kaki itu
silaturrahim bersama pasang kaki yg lain
jejak ke pusat islam
juga

Aku lihat diri aku..serabai
urghh..AKU! tak mungkin
jejak ke pusat islam

hati berbelah bahagi..
kata pergi!
[tutup muka..malu sendiri]

 aku lokek sana sini..
baca jawi pun merangkak lagi
mengaji apatah lagi
sabdu dengung atas bawah aku masih lampi
nak mengadu aku segan sendiri


Aku bimbang hidup diakhir nanti
terumbang ambing tak kenal diri
Iman turun naik ..
nafsu macam ombak laut taufan sandy


Beri aku masa muhasabah diri..
keliling hidup aku masih susah di interpretasi
mak abah  masih peluk tubuh sendiri
belum kenal lagi pencipta bumi

p/s:  Buat pasang kaki itu..
Undangan usrahmu akan aku ingat sampai mati..hati aku yang hampir layu kau siramkan air keyakinan dan baja semangat ! luahan dari hati yang aku sendiri sakiti..

No comments:

Post a Comment